รายการเพลงชื่อดังแห่งหนึ่งกำลังถ่ายทอดสดผ่านทางโทรทัศน์ในตอนนี้คือโชว์สุดพิเศษของ
Rap
monster BTS และหญิงสาวแสนสวยที่ได้มาร่วมร้องเพลงกับศิลปินชื่อดังอย่าง
‘คิมนัมจุน’
เหล่าผู้ชมนับร้อยชีวิตต่างพากันนั่งลุ้นใจจดใจจ่อกับสิ่งที่ทั้งคู่จะทำการแสดงออกมา
บ้างก็พูดคุยตื่นเต้น
บ้างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งได้มาดูการแสดงสดของศิลปินที่ชื่นชอบ
ร่างสูงโปร่งของนัมจุนในชุดเสื้อยืดสีขาวทับด้วยเสื้อสูทสีกรมลายทางเรียบทำให้เขาเพอร์เฟคราวกับเจ้าชายในเทพนิยาย
และกลุ่มผมสีบลอนด์ทองประกายเทายิ่งเสริมความหล่อให้นัมจุนได้มากเลยทีเดียว
หญิงสาวผมดำยาวตาโต
ปากนิด จมูกหน่อย ช่างน่ารักสมวัยของเธอ
แต่เป็นเพราะความสูงที่ต่างกันมากทำให้เธอดูน่าถะนุถนอมซึ่งไม่แปลกที่นัมจุนจะเอ็นดูรวมถึงผู้ชมทุกท่านในที่นี้เหมือนกัน
แสงไฟบนเวทีขนาดย่อมค่อยๆสว่างขึ้นพร้อมกับเสียงเพลงที่บรรเลงไปตามจังหวะ
ร่างชายหญิงสองคนบนเวทีค่อยๆซึมซับถึงเนื้อเพลงที่กำลังจะร้องเพื่อให้โชว์ออกมาดีที่สุด
ดนตรีบรรเลงมาจนถึงท่อนร้องของหญิงสาวที่เปล่งน้ำเสียงอย่างไพเราะเรียกความสนใจจากผู้ชมได้มากเลยทีเดียว
แต่เมื่อถึงท่อนแรปของนัมจุนกลับทำให้ทุกคนในที่นี้ถึงกับอ้าปากค้างและส่งเสียงชื่นชมอย่างดังพร้อมปรบมือให้ไม่มีหยุด
สายตาคมเหลือบไปมองหญิงสาวด้วยแววตาที่สื่อความหมายตามเนื้อเพลง
อีกทั้งยังค่อยๆก้าวเข้าไปหาฝ่ายตรงข้ามด้วยสายตาที่ไม่ละไปจากเธอเลย
ทั้งคู่เปล่งเสียงร้องเพลงได้อย่างสุดพลังจนถึงวินาทีสุดท้ายซึ่งสิ่งที่สร้างเสียงกรี๊ดจากผู้ชมทุกท่านนั่นก็คือรอยยิ้มของนัมจุนที่ส่งให้หญิงสาวตรงหน้าอย่างละมุนและมีเสน่ห์
ภายในห้องพักศิลปินเต็มไปด้วยทีมงานและช่างแต่งหน้าพากันเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองต่างกับคิมนัมจุนที่ให้สัมภาษณ์กับกล้องที่กำลังถ่ายเขาอยู่
“โชว์เมื่อสักครู่นี้คุณเจ๋งสุดๆไปเลยครับ”
“อ่า ขอบคุณมากครับ”
เสร็จจากสัมภาษณ์คิมนัมจุนก็มานั่งที่เก้าอี้หน้าจกเป็นการพักผ่อน
ก๊าตุ!!
แต่เพียงแค่หย่อนก้นลงนั่งก็มีเสียงข้อความดังขึ้นทันทีทำให้เจ้าตัวรีบล้วงมือไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแล้วเปิดอ่าน
진 형♥
:
โชว์วันนี้ทำได้ดีนะ
김남준 : ขอบคุณครับฮยอง
นัมจุนพิมพ์ข้อความตอบกลับด้วยใบหน้าที่อมยิ้มน้อยๆ
진 형♥
:
แต่ดีมากเกินไปหน่อย
김남준 : ฮยองหมายความว่าไง?
진 형♥
:
ทำไมนายต้องมองเด็กคนนั้นบ่อยๆด้วยล่ะ!?
อ๋า~ เป็นเพราะข้อความล่าสุดที่ส่งมาแท้ๆเลยที่ทำเอานัมจุนยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว
> <
김남준 : หึงเหรอครับ?
진 형♥ : ป่าวซะหน่อย!
김남준 : งั้นหวงใช่มั้ย?
ก๊าตุ!!
진 형♥
:
เออ! ฉันทั้งหึง! ทั้งหวงนายเลย!
แล้วก็ไม่พอใจมากด้วย!
นัมจุนถึงกับหลุดขำออกมาทันทีเพราะกว่าจะได้อ่านข้อความล่าสุดจากคิมซอกจินก็ใช้เวลานานกว่า
3 นาทีเขาถึงตอบกลับมา
สงสัยจะไม่พอใจจริงๆด้วยแฮะ !
김남준 : อย่างอนผมเลยนะค้าบบ
T T
ไร้ซึ่งวี่แววว่าอีกฝ่ายจะอ่านข้อความ แม้จะผ่านไปอีกสัก 5
นาทีซอกจินก็ไม่ตอบอะไรกลับมาอีกเลย แต่นัมจุนไม่นั่งรอให้เสียเวลาจึงตัดสินใจกลับหอทันที
“จีมินอ่า! นายอย่าทำแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็ตายหมู่หรอก”
แทฮยองส่งเสียงเป็นการห้ามอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้เกมต่อสู้จบลงด้วยคู่แข่งอย่างจอนจองกุก
“ฮยองสองคนนี่ห่วยจริงๆเลย ฮ่าๆ”
“ฉันคิดถูกแล้วที่เล่นเกมนี้คู่กับนายน่ะจองกุกกี้ คิคิ”
“ฮยองวิ่งตามมาเร็วๆสิฮะ”
“ย๊า!! จองกุกกี้~”
มังเน่ไลน์ทั้งสาม เอ่อ...รวมโฮปปี้อีกหนึ่ง! กำลังนั่งเล่นเกมต่อสู้ด้วยความดุเดือดและเสียงดังโวยวายจนมินยุนกิต้องเดินหนีเข้าไปในห้องนอน
ปึก!
“นี่พวกนาย! เห็นจินฮยองมั้ย?” นัมจุนเอ่ยถามเด็กๆทั้งสี่ทันทีที่เปิดประตูหอเข้ามา
“อยู่ในครัวฮะ” จองกุกตอบโดยไม่มองหน้าคนเป็นพี่เพราะกำลังง้วนกับเกมอยู่
ราวกับว่าถ้าละสายตาไปแม้แต่วินาทีเดียวจะโดนพวกฮยองอีกฝ่ายจัดการเอา!
เมื่อได้ยินดังนั้นนัมจุนจึงวางพวกโทรศัพท์และกระเป๋าตังไว้บนโต๊ะกินข้าวก่อนจะค่อยๆย่องเข้าไปในครัวอย่างเบาราวกับแมวเดิน
เพียงแค่เดินเข้ามาภายในครัวสิ่งที่เห็นเด่นชัดมากที่สุดในสายตาเขาตอนนี้ก็คือไหล่กว้างของอีกฝ่ายที่หันหลังทำกับข้าวมือเป็นระวิง
เสื้อยืดคอกว้างสีชมพูอ่อนมันทำให้คิมซอกจินดูอ่อนหวานเหมือนไอศกรีมแสนอร่อยที่น่าลิ้มลองตลอดเวลา
ร่างสูงโปร่งค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ซอกจินมากขึ้นเรื่อยๆก่อนจะเลื่อนฝ่ามือหนาเข้ากอดคนรักจากทางด้านหลังเบาๆแล้ววางศีรษะลงบนไหล่กว้างจนซอกจินสะดุ้งตกใจ!
“โอ๊ะ!”
“วันนี้ทำอะไรทานเหรอครับ? หอมเชียว^ ^”
นัมจุนดัดน้ำเสียงให้ดูน่ารักเป็นการง้อแฟนตรงหน้า แต่ดูท่าซอกจินจะไม่เล่นด้วยเลย
!
“ปล่อย!” ไหล่กว้างใช้แรงดันอกแกร่งของนัมจุนให้ออกห่างแต่มันกลับไม่ง่ายเลย
ยิ่งซอกจินดันมากเท่าไหร่ นัมจุนก็ยิ่งกอดแน่นมากขึ้นเท่านั้น
“ไม่ปล่อย^ ^”
“บอกให้ปล่อยไง!”
“งอนเค้าเหรอ หื้ม?” นัมจุนเป็นผู้ชายมาดแมนไม่ชอบทำอะไรน่ารัก
แต่คนที่ทำให้เขายอมเปลี่ยนตัวเองก็เพราะคิมซอกจินนั่นแหละ
น่ารักได้ตลอดเวลาเลยขนาดงอนก็ยังน่ารัก > <
“ฉันเห็นนะว่านายยิ้มให้เด็กคนนั้นด้วยอ่ะ ถ้าชอบมากนักก็ไม่จีบไปเลยล่ะ!!”
ซอกจินกระแทกเสียงอย่างดังเพื่อให้คนด้านหลังรู้ว่าเขาทั้งโกรธ
ทั้งงอนและไม่พอใจมากๆ
“แฟนเค้าอยู่ตรงนี้จะให้ไปจีบใครอีกล่ะครับ (จุ๊บ) ^ ^” นัมจุนพูดด้วยน้ำเสียงละมุนก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนไหล่กว้างอย่างเร็วแล้วส่งรอยยิ้มให้อีกเหมือนเป็นท่าไม้ตายในการง้อ
“ปล่อย!” ซอกจินใช้ไหล่กว้างดันอกแกร่งด้านหลังอีกครั้งซึ่งแรงกว่าเดิมแต่นัมจุนก็คว้าเอวสวยมากอดไว้ได้อยู่ดี
มันเป็นกอดที่แน่นมากกว่าเก่าเหมือนกับว่าจะไม่ยอมให้คนสวยตรงหน้าผลักไสเขาได้อีกเป็นครั้งที่สาม
“หายงอนได้แล้ว วันนี้เป็นวันสำคัญของเรานะ...อย่าทะเลาะกันเลย” โครงหน้าหล่อคมค่อยๆวางลงบนไหล่กว้างก่อนจะเปล่งน้ำเสียงออกมาอย่างแผ่วเบาใกล้ๆใบหูเล็กเป็นการเรียกร้องความเห็นใจ
คิมนัมจุนมีความเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะแยกแยะได้ว่าควรทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน
บางทีการที่ซอกจินเป็นคนขี้หึงขี้หวงแบบนี้ก็ทำให้เขามีเบื่อบ้างแต่ที่คบกันมาจนถึง
2 ปีได้ก็เพราะซอกจินไม่ใช่คนโกรธจริงจังอะไรขนาดนั้น เรียกง่ายๆว่าแค่หึงหวงตามประสาคนรักแฟนมากๆก็เท่านั้นเอง
“อืม หายงอนก็ได้”
“ดีมากครับ เพราะถ้าพี่ยังไม่หายงอนอีกผมคง...”
“หยุดความคิดบ้าๆนั่นเลยนะ! มันขนลุก~” ซอกจินรีบปัดมือซุกซนให้ออกไปจากต้นขาของตัวเองแล้วหันไปเอ็ดใส่นัมจุนที่เอาแต่ใช้สายตาไล่มองร่างกายของซอกจินราวกับเห็นบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อและกางเกงสีหวาน
“จะว่าไป...เราไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นนานแล้วนะครับ”
“นี่นัมจุน ฉันบอกแล้วไงว่า..อื้อ!!” ยังพูดไม่ทันจบประโยคริมฝีปากอมชมพูก็ถูกร่างสูงครอบครองมันอย่างเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว
ฝ่ามือหนาจัดการล็อคต้นคอของอีกฝ่ายไว้แน่นเพื่อง่ายต่อการบดขยี้รสจูบนี้ให้ร้อนแรงดั่งไฟเผา
ตุบๆ
ซอกจินใช้กำปั้นทุบไปที่อกแกร่งเป็นการท้วงว่าไม่ควรทำเรื่องแบบนี้ในตอนนี้เพราะเด็กๆที่นั่งอยู่ด้านนอก...แต่ดูเหมือนนัมจุนจะดื้อไม่ฟังอะไรเลยกลับเพิ่มจูบอันร้องแรงให้เป็นการตอบกลับ
“อื้ออ!!”
“นี่ฮยอง!”
“0.0”
“เลิกสวีทแล้วรีบทำอาหารได้มั้ยครับพวกผมหิวแล้ว”
เพียงแค่ได้ยินเสียงของแทฮยองดังขึ้นทั้งคู่ก็ถึงกับเบิกตากว้างและรีบผละตัวออกจากกันทันทีเพราะไม่คิดว่าจู่ๆเจ้าเด็กนี่จะโผล่มากะทันหันขนาดนี้
ที่แทฮยองไม่มีอาการตกใจอะไรเลยเมื่อเห็นภาพนั้นคือชินแล้วน่ะสิ!
มีแต่คิมซอกจินเท่านั้นแหละที่เขินอายทุกครั้ง
ก็เรื่องแบบนี้ใครมันจะอยากให้คนอื่นเห็นกันล่ะ
น่าอายชะมัด !
“ระ รู้แล้วหน่า” ซอกจินตอบกลับเสียงสั่นเพราะทำตัวไม่ถูกที่มีคนมาเห็นเขาสองคนกำลังทำเรื่องแบบนั้น
. . .
“รีบๆทำอาหารให้เสร็จนะที่รัก...คืนนี้เรามีเดทกัน^ ^”เมื่อแทฮยองออกไปจากห้องครัวแล้วนัมจุนก็เดินมากระซิบข้างหูคนรักเบาๆเป็นการเตือนว่าคืนนี้เรามีนัด
และยังไม่ลืมที่จะหอมแก้มฟอดใหญ่จนอีกฝ่ายต้องยกฝ่ามือขึ้นปิดแก้มตัวเองเพราะความเขิน
:..ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง..:
ห้องสี่เหลี่ยมขนาดกว้างระดับ
VIP
ชั้นบนสุดถูกจองไว้ล่วงหน้าโดยชื่อของ ‘คิม
นัมจุน’ ซึ่งถูกจัดเตรียมไว้สำหรับวันสุดพิเศษในค่ำคืนนี้
เหล่าอาหารจานหรูที่มีแต่วัตถุดิบชั้นดีวางเรียงไว้บนโต๊ะปูด้วยผ้าสีชมพูอ่อน
ไหนจะเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆเป็นการสร้างบรรยากาศให้ภายในห้องนี้เต็มไปด้วยความโรแมนติก
ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ไม่หนาวจนเกินไปยิ่งทำให้ห้องนี้เหมาะแก่การอยู่กับคนรักมากที่สุด
“ชอบมั้ยครับ?”
“ชอบสิ...ฉันชอบทุกอย่างที่นายทำเพื่อฉันเลยนัมจุน” ซอกจินตอบกลับด้วยแววตาเป็นประกายเพราะเอาแต่กวาดมองทุกสิ่งรอบตัวเหมือนพยายามเก็บทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำที่ดี
“ผมมีของจะให้ด้วยนะ”
“หื้ม?” ซอกจินหมุนตัวกลับไปหานัมจุนทันทีที่เอ่ยขึ้นเมื่อกี้
“Happy
Anniversary 2 years นะครับ J” กล่องสี่เหลี่ยมสีแดงกำมะหยี่ถูกเปิดออกช้าๆก่อนจะปรากฏเรือนแหวนสีเงินเงาที่สะท้อนแสงไฟภายในห้องจนซอกจินตาลุกวาว
+ +
“นะ นัมจุน..”
“แหวนวงนี้เปรียบเสมือนหัวใจของผม…ฮยองช่วยรักษามันไว้อย่างดีด้วยนะครับ
J”
“อื้ม ฉันสัญญา”
“^ ^”
เมื่อสิ้นคำสัญญานัมจุนก็ช้อนฝ่ามือขาวขึ้นมาไว้ตรงหน้าก่อนจะสวมแหวนที่นิ้วชี้ข้างขวาเพื่อเป็นการจับจองร่างกายนี้ว่าเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น
!
“ฉันก็มีของขวัญให้นายเหมือนกันนะ^ ^”
“ต้องพิเศษมากแน่ๆ”
“แน่นอน! ฉันสั่งทำเพื่อนายเลยแหละ”
“น่ารักจัง^^”
ซอกจินหยิบกล่องของขวัญสีฟ้าออกมาจากเสื้อสูทสีครีมแล้วเปิดมันออกช้าๆอย่างไม่เร่งรีบ
เสียงดนตรีก็ยังคงคลอเบาๆสร้างบรรยากาศ
“ฉันคิดไว้แล้วว่ามันต้องเหมาะกับนาย”
“…”
ในขณะที่ซอกจินทาบสร้อยไว้ที่อกของคนรักพลางมองพิจารณามันอย่างภูมิใจแต่กลับไม่รู้เลยว่ามีสายตาและรอยยิ้มละมุนของคิมนัมจุนกำลังมองเขาอยู่...
“!!!”
แต่พอไม่ได้ยินอีกฝ่ายตอบอะไรกลับมาซอกจินจึงเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่านัมจุนกำลังยิ้มอะไรของเขาอยู่
เสียงเพลงที่เปิดคลอมันยิ่งทำให้วินาทีนี้เต็มไปด้วยความสุขที่น่าจดจำ
“พี่รู้ตัวมั้ย...ว่าพี่ทำให้ผมไม่กล้าไปรักใครอีกเลยนอกจากพี่”
“…” ซอกจินถึงกับหลุดยิ้มออกมาทันทีเพราะไม่คิดว่าจู่ๆนัมจุนจะพูดประโยคหวานๆแบบนี้
เขารับรู้ถึงสายตาและรอยยิ้มที่ได้รับว่าคนตรงหน้าพูดมันออกมาจากใจจริงๆไม่ใช่การเสแสร้งแต่อย่างใด
“หัวใจของผมกับพี่...มันคือดวงเดียวกันแล้วนะครับ”
“…”
“ต่อไปนี้อย่าคิดว่าผมจะไปชอบใครอีกเลยนะ...เพราะผมรักพี่จินแค่คนเดียว J” เพียงแค่ได้ยินประโยคบอกรักของนัมจุนมันเหมือนบรรยากาศภายในห้องนี้ให้เต็มไปด้วยความรักและความสุขที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
ซอกจินปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขารู้สึกดีมากแค่ไหน..เขายิ้มไม่หุบเลยด้วยซ้ำ !
“ฉันก็รักนายเหมือนกัน..นัมจุน J”
เมื่อได้ยินคำบอกรักของอีกฝ่าย
นัมจุนก็ค่อยๆฉุดคนตรงหน้าให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาพลางจุ๊บแก้มใสหนึ่งทีและมอบความอบอุ่นด้วยการกอดคนรักอย่างถะนุถนอมและอ่อนโยนมากที่สุด
กลิ่นอายความรักมันฟุ้งเต็มไปทั่วห้องจนอยากจะหยุดเวลาไว้เพียงเท่านี้ เสียงดนตรีที่เปิดคลอเบาๆเหมือนเป็นพยานรักของทั้งคู่ว่าจะรักษาหัวใจของกันและกันทั้งวันนี้. . . พรุ่งนี้. . . และตลอดไป ♥
- Praewphattha -
