“อย่าไปนะจองกุก
ฉันขอร้อง!” มือเล็กจับเข้าที่แขนแกร่งเส้นเลือดปูดๆแสดงถึงความเป็นผู้ชายเพอร์เฟคของร่างสูงตรงหน้าที่ไม่ยอมหันหน้ามามองคุณเลย
ภายในห้องนอนสี่เหลี่ยมกว้างโทนสีดำเทา
ข้าวของแต่ละชิ้นราคาเกือบล้าน ไหนจะตู้เสื้อผ้า โทรทัศน์ เตียง โซฟา เครื่องเล่นเสียงชุดใหญ่
ยังไม่รวมห้องน้ำที่ตั้งอยู่ในตัวห้องนอนอีกที่ประเมินค่าไม่ได้สมกับเป็นคอนโดระดับสูงที่ได้การยอมรับจากคนเกาหลีและชาวต่างชาติ
‘จอนจองกุก’ เจ้าของคอนโดสุดหรูในเมืองกรุงโซล ผู้ชายที่มากเสน่ห์อย่างเขาทำให้หญิงสาวหลายๆคนยอมเสียเยื้อพรหมจรรย์ให้โดยไม่สนว่าจะเป็นคนที่เท่าไหร่ของเขาแล้วก็ตาม
และแน่นอนว่าผู้ชายอย่างจอนจองกุกที่ใครๆก็รู้ว่าเขาน่ะเป็นพวกชอบฟันแล้วทิ้ง...ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือคุณ
“ปล่อย!”
“ไม่! นายอย่าทิ้งฉันนะจองกุก”
“กูบอกให้ปล่อย!”
เสียงแข็งดังขึ้นเบาๆพร้อมกับสะบัดแขนตัวเองออกด้วยความรำคาญแต่ถึงจะแรงยังไงคุณก็ไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆหรอก
“เป็นลูกผู้ชายหน่อยเหอะ!
ได้ฉันแล้วจะทิ้งง่ายๆแบบนี้อ่อ!!?” เมื่อเห็นว่าร่างสูงตรงหน้าเริ่มออกแนวจะขึ้นเสียงคุณจึงเป็นฝ่ายตะคอกใส่เขาก่อนเพื่อไม่ให้ตัวเองดูไร้ค่าไปมากกว่านี้
“เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เด็ดกว่าคนอื่นที่ฉันเคยเอา...ก็แค่นั้นเอง” เมื่อได้ยินเสียงตะคอกจากร่างเล็กจองกุกก็ค่อยๆหันหน้ามามองก่อนจะเปล่งน้ำเสียงเชิงดูถูกศักดิ์ศรีคุณด้วยสีหน้าเยาะเย้ยมันยิ่งทำให้คุณกัดฟันจ้องตาคนตรงหน้าอย่างโกรธเคืองที่ตอนแรกอยากจะได้คุณก็พูดดีอย่างนั้นอย่างนี้ว่าจริงจังด้วยอยากให้คุณเป็นคนสุดท้ายของเขา
แต่พอได้คุณแล้วก็คิดจะทิ้งทำเหมือนคุณไม่มีค่าอะไรเลย
“ทำไมนายมันเลวแบบนี้วะ!!?” คุณตะคอกเสียงใส่หน้าเขาอย่างดังจนตัวเองรู้สึกว่าใจสั่นไปหมดแล้วไม่เคยขึ้นเสียงแบบนี้กับใครมาก่อนเลยสักครั้ง เป็นเพราะความโกรธ โมโห
หลายๆความรู้สึกมันสุมเข้ามาอยู่ในตัวคุณจนแทบจะระเบิดออกมาได้อยู่แล้ว
“อย่ามาโทษว่าฉันเลวเลย...”
“…”
“เป็นเพราะเธอต่างหาก...ที่ง่ายเอง”
เหมือนถูกมีดปลายแหลมแทงมาที่อกข้างซ้าย
มันทั้งจุกและเจ็บไปหมด เขาบอกว่าคุณ ‘ง่าย’
งั้นเหรอ?
“ก่อนมาที่นี่...นายบอกว่าอยากจริงจังกับฉัน?”
พอได้ยินประโยคนั้นตอบกลับมาคุณแทบไม่เหลือค่าอะไรให้ตัวเองดูดีเลยสักนิดทั้งๆที่เรียกร้องให้เขารับผิดชอบ
จากที่เมื่อกี้ตะคอกเสียงใส่จองกุกด้วยความโมโหแต่จู่ๆคุณก็ลดเสียงให้เบาลงเพราะคอยบอกกับตัวเองว่าคนตรงหน้าคือคนที่คุณชอบ
ถึงพูดให้จองกุกถามใจตัวเองดูบ้างว่ามันตรงเหมือนที่คุณรู้สึกหรือเปล่า?
“ฉันก็พูดแบบนั้นกับทุกคนอ่ะ
เธอจะผูกพันอะไร?”
“นาย...ไม่รู้สึกชอบฉันบ้างเหรอ?”
ผิดกับคุณที่ชอบเขามากเหลือเกิน ชอบตั้งแต่แรกเห็นและไม่สนว่าเขาจะเป็นคนยังไง
“เลิกพูดเรื่องไร้สาระแล้วปล่อยสักทีเหอะว่ะ รำคาญ!” สิ้นคำพูดจองกุกก็สะบัดแขนตัวเองออกอย่างแรงจนร่างคุณกระตุกตามแรงสะบัดของเขาแต่เป็นเพราะคนที่กำลังจะเดินจากไปคือคนที่คุณชอบ
คุณเลยวิ่งเข้าไปกอดเอวร่างสูงจากทางด้านหลังเพื่อที่จะรั้งเขาไว้ให้นานที่สุด
“ขอร้องล่ะ!
อย่าทำให้ฉันไร้ค่าแบบนี้เลย...ฉันชอบนายนะ”
“...”
ร่างสูงของจองกุกหยุดนิ่งจากที่พยายามแกะมือคุณออกแต่พอได้ยินคำสารภาพของคุณเมื่อกี้ทำให้เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเลย เพราะผู้หญิงที่เขาเคยมีอะไรด้วยก็มักจะพูดแต่คำว่า ‘รัก’ กันทุกคน ต่างกับคุณที่บอกว่าชอบเขา
จริงๆแล้วคำว่ารักเมื่อได้ยินมักจะรู้สึกดีกว่าคำไหนๆ
แต่ไม่รู้ทำไมพอจองกุกได้ยินคำว่าชอบจากคุณมันถึงรู้สึกต่างจากคำว่ารักที่ผู้หญิงคนอื่นๆเคยบอก
เหมือนกับว่า..คำว่ารักที่ได้ยินมาตลอดมันจะเป็นแค่คำพูดโกหกของผู้หญิงที่ต้องการเขาเท่านั้นไม่มีความจริงใจจากคำว่ารักจริงๆ
มันต่างจากคุณที่บอกว่าชอบเขาซึ่งคุณก็พูดมันออกมาจากใจ คุณชอบเขามากๆถึงแม้ว่าจองกุกจะเป็นผู้ชายที่ชอบมีอะไรกับผู้หญิงไปทั่วเพื่อความสุขในแบบของเขา
แต่สำหรับความสุขของคุณมันคือจองกุกทั้งหมด
“ฉันชอบนายจริงๆนะ”
“…”
“อยากได้ฉันอีกกี่ครั้ง...ฉันก็ยอม
ฮึก!” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งและไม่ผลักไสอะไรต่อคุณเลยเข้าข้างตัวเองว่าสักเสี้ยววินาทีจองกุกอาจจะใจสั่นเพราะคำว่าชอบของคุณก็ได้
และถ้าเขาไม่คิดจะทิ้งคุณไปจริงๆ ต่อให้เขาต้องการร่างกายคุณไปทำอะไร..คุณจะยอมเขาทุกอย่าง
“ไม่เสียใจหน่อยเหรอที่พูดคำนี้?”
จองกุกพูดขึ้นทั้งๆที่ยังหันหลังให้คุณอยู่
“ไม่! ไม่เลย ฉันไม่เสียใจ ฉันยอมนายทุกอย่าง”
พอได้ยินจองกุกยอมพูดกับคุณดีๆยิ่งทำให้แขนน้อยๆกอดเอวร่างสูงแน่นกว่าเดิม เวลาที่อยู่ใกล้เขาแบบนี้มันทำให้คุณได้กลิ่นกายหอมๆอันน่าหลงใหลของเขาก็ยิ่งทำให้คุณกอดเอวจองกุกแน่นเข้าไปอีก
“แล้วถ้าฉันอยากได้เธอทุกคืนล่ะ
จะว่าไง?” ที่จองกุกพูดแบบนี้เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าลีลาคุณเด็ดจริงๆ
แถมยังสัดส่วนตรงสเป๊คจองกุกอีก
“ฉันให้นายได้
ขอแค่ไม่ทิ้งฉันก็พอ”
“คบไว้แค่เอากันน่ะเหรอ?”
“มะ ไม่สิ
คบแบบรักกันไง”
“ทนได้อ่อ?
เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นคนยังไง” จองกุกค่อยๆแกะแขนเนียนคุณออกแล้วหันมาเผชิญหน้าตรงๆ
“ทนได้ดิ
ขนาดนายใส่เต็มแรงฉันยังทนจนเสร็จเลย” คุณไม่ใช่คนที่เคยพูดอะไรทำนองนี้มาก่อนเลยสักครั้ง
แต่ไอการที่เราชอบใครสักคนมากๆ
ชอบแบบไม่ลืมหูลืมตาก็มักจะทำทุกอย่างขอแค่ให้เค้ามีความสุขเท่านั้นก็พอแล้ว
“ก็เอาดิ
ถ้าเธอสามารถถอดเคี้ยวฉันได้...จะยอมคบ”
ถึงสีหน้าคุณจะแลดูเก็บอาการ แต่ข้างในมันละลายไปหมดแล้วววววว ><
“คงหาวิธีไหนมาเอาชนะใจนายไม่ได้ง่ายๆแล้วล่ะ
เห็นทุกส่วนของฉันหมดแล้วนิ”
คุณหมายถึง...ถ้าใช้วิธีถอดเสื้อผ้ายั่วอารมณ์ผู้ชายอย่างจอนจองกุกก็คงจะธรรมดาไปหน่อยเพราะเคยได้กันแล้วนี่นา
แต่คุณคงยังไม่รู้สินะ...ว่าคุณตรงสเป๊คจองกุกมากที่สุดแล้วไม่ว่าคุณจะทำท่าไหนจองกุกก็มีอารมณ์
“ถ้าไม่เริ่ม
งั้นฉันเริ่มเอง”
“โอ๊ะ!”
ร่างสูงยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงมองคุณอยู่สักพักที่กำลังคิดหาวิธีเอาชนะใจคนตรงหน้า แต่จองกุกขี้เกียจรอจึงเป็นฝ่ายผลักคุณลงเตียงทันทีแล้วตามไปขึ้นคร่อมร่างบางก่อนจะฉีกเสื้อยืดตัวขาวออกให้พ้นอารมณ์ปรารถนาในตอนนี้
“อื้อ”
เสียงริมฝีปากที่ดูดดื่มกันอย่างไม่มีใครยอมใครดังลั่นห้องมันยิ่งทำให้ฮอร์โมนจองกุกสูบฉีดจนน้องชายภายใต้กางเกงยีนส์สีซีดแข็งตัวอย่างเร็วพร้อมสอดในไม่ช้า
ตั้งแต่ที่จอนจองกุกมีอะไรกับผู้หญิงมาไม่เคยมีใครตรงสเป๊คเท่าคุณมาก่อนเลยถึงแม้จะเซ็กซี่มากๆก็เถอะ
เขาปฏิเสธไม่ได้เลยล่ะว่าคุณน่ะคือที่สุดแล้วของผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาของเขา
สงสัยหลังจากคืนนี้คุณคงไม่มีประจำเดือนไปอีก
9 เดือนเลยล่ะ เพราะดูท่าจองกุกจะไม่ยอมให้คุณถอดเคี้ยวง่ายๆเหมือนกัน ☺
ชื่อเรื่องอะไรหรอ
ตอบลบ